Oturuyorum…
Bir bank,
Bankın ötesine tünemiş bir kuş
Bankın ötesine tünemiş bir ben
Aramızda hoyratça esen bir kış
Oturuyorum…
Hani ince belli sıcak bir çay olsa…
Önümden bir deniz akıyor
Milyon tâne insan önümden geçiyor
Hepsinin içinde bir koca nehir
Bu coşkun denize sızan zehir
Suskun bir uğultu akıyor
Kıştan soğuk eller üşüyor
Sonbahar nümâyişine üşüşmüş
Yüzlerce taklacı güvercin
Az daha otursam
Ya bir ayrılığa şâhit yazacaklar
Ya da bir deli âşka
Oysa ben râm etmişim
Bir zerrecik şemse
Güpegündüz sokak ortasında herkes kör
Bir balık kadar farkındalar denizin
“Kime ne! Bana ne!” denmiyor yine de
İstesem de şâhit oldum, istemesem de…
