Kategori: Bulutsuz Döngüler Bakkâliyesi

Sen varken…Anasonlu beyaz âşklarİçtim ellerinden hepMezesiydi günbatımlarıVe gecesiydi şarkıları…Karlarını erittim saçlarımınSıcağınla, âşkınlaRahmetini okudum yalnızlığımınSesinle, varlığınlaSen…

Bu saatlerin sesi bu…İçimde kırılan bir aynaKapkaranlık boşluğundaYankılanan sestir bu… Bu, hıçkırık değilDüpedüz teslimiyetimGözlerimden firarîDudaklarımda…

Her gece bu mezarlar arasında geziyorumHuzursuz rûhların ağlayışını dinliyorumTaşsız, yazısız, terk edilmiş onca zavallıOnlarla birlikte…

Ankara’nın grisine dün güneşi defnettikOysa ki daha dün biz neredeydik?Susuz bir şehrin çocuklarıyız bizTopraksız gökyüzüne…

Sokaklarında yürüyerek terk edilen şehirNe tâlihsizsin sen, ne bahtsız!Bir deniz mâvisi yok, bir Trakya rakısıHa…

Ne hakkın var birden gelmeye?Yok ikenHiç ikenVar etmeye… Oysa ki, ben söz vermiştimKendimi terk etmiştim:“Ben…

Çomarın kediye kızgınlığıNe kedinin mırlamasından, ne kediyi yiyeceğindenOldum olası kanına dokunur onun daBıkmış çoktandır kedinin…

Ellerime yabancı bu bardakÜzerinde bir sarı yaprakGibi kalır dudak izimDudaklarından uzak… Her yudum talkınıdır dertlerinFâtihası…

SöylediklerimKaderimdir… Âşk,Söyleyemediklerimdir…