Hâr

Yalnızlık kendine döner
Kendini yakar, kavurur
Kendini yaratır külünden
Severse, sâdece külünü sever

Hayâllerin mızraklarından,
Umudun kara katranından
Kaçar
Sonsuzluğun çocuğudur
Tanrıların içine hâr koyar

O hâr ki,
Ondan âlem yaratılmıştır
Ve ondandır ki,
Yalnızlık kutsanmıştır