Güneş hiç kokar mı?
İnsan eli değmemişken daha
Kimsenin bilmediği henüz
Sarı sâhili olan bir koyda
Mâvi bir denize bulaşırken ayaklarımız
Saçların savrulurken
Yüzünde melek gibi bir gülümseme
Salınışın, yürüyüşün, öpüşün
Begonvil rengi günlerde
Güneş sen kokarmış
Bu hayatta bunu görmek de varmış
Ay hiç kokar mı?
İskelenin kenarına tünemişiz
Ayak ucumuzda karanlık bir serinlik
Şaraba teslimiz
Uzaktan duyduğumuz tınılar belli belirsiz
İçimizde sebepsiz bir coşku
İçimizde sebepsiz bir heyecan
Pırıl pırıl gökyüzünde
Bir şiir var yıldızlardan oluşan
Ah! O teninde bir yolculuk
Bir kayboluş
Bir ölüme meydan okuyuş
Ay sen kokarmış
Gecenin bir de bu huyu varmış
Yaz hiç kokar mı?
Sen varsan
Sen kokarmış
Bana bunu sensizlik anlatmış
