Sâdece

Gülümsemeni istedim
Yarın yokmuş gibi
Mutlu olmanı diledim

Yavaşça yüzünde uzayan bir çatlak gibi
Usulca toprağa uzanan kökler gibi
Gülümsemeni istedim

Bir yaz akşamı sâhilde uçuşurken eteklerin
Turuncu bir göğün altında uzanır gibi
Gülümsemeni istedim

Dirilmiş babalarına koşan çocukların sevincini
Kafesinden kurtulmuş kuşların neş’esini
Sana getirmek için çalabilirdim
Âşk bencildir sevgilim
Senin için en kötü insan olabilirdim
Rûhunu şeytana satmak inan hiçbir şey
Şeytanı bile kıskandırabilirdim

Ağır ağır ağaran bir sabahın lâcivertinde
Dünyada başka kimse kalmamış gibi
Bir sonsuz sessizliğin içinde
Gülümsemeni istedim

Sâdece gülümsemeni istedim…