Var mı tutacak olan?
Tutabilecek tam burada…
Bir adım ve biter
Hikâyeler ve yalanlar
Bir hayat dolusu acılar
Şu eskiler ne yalancılar!
Aman neyse! Bitmez bu sanrılar
Oysa ki hiç de düşecek gibi değil
Açsam kollarımı ve belki biraz gayret
Biraz çırpsam ve süzülsem
Ve güneş olsam; batsam ve doğsam…
Sanırım ilk kez bu kadar özgürüm
Ne düşünsem de kaygısızım
Hayâtın hesâbı ne mezarda ne kitapta
Tastamam tam burada…
Uçurumun kenarında…
Serin dağ meltemi kadın kokulu
Ve sanki dolgun dudaklı
Beni kendine çeken metreler
Ne çoklar ve ne kadar hatırlı…
Ne düşünür ki insan düşerken?
Kaç anı hatırlar ya da kaç yüz?
Kaç âşk kalır geriye ya da kaç güz?
Yağmur olsaydım böyle mi düşerdim?
Kaç nefeslik bu düşüş?
Ya da kaç çığlık?
Hışırdayan yapraklar mı son elvedâm?
Yoksa bunlar da mı bir düş?
Kaçıyor muyum acabâ ölümden?
Dönüş için umut mu beklediğim?
Yoksa geciktirdiğim sohbet midir bu,
Unutulmuş zamanlarda terk ettiğim?
Nefes almanın tadını mı alıyorum?
Yoksa bir su perisi mi öpüyor beni?
Arkama dönüp bakmayacak kadar
Ne çekiyor kendine beni?
Evet…
Zaman geldi…
Gecikmemek lâzım büyük buluşmaya
Geciktirmemek lâzım…
Düştükçe arınacağım hayâtıma son bir bakış,
Son bir elvedâ gün batımına…
Ayaklarım kesilirken yerden
Düşünmediğimi fark ettim
Boşluğun ellerinde bir oyuncak
Ve birazdan hoyratça kırılacak
Parçalara ayrılan benden
Kaç acı çıkacak ve kaç anı?
Bu boşluk ne kadar taşır beni?
Ya bu toprak ne kadar?
Düşüyorum…
Son bir nefes çaldım senden hayat
Borcum olsun, öderim çıkışta
Bana attığın kazıkların yanında
Bu, mâsum bir yalan aslında…
Sanırım sona geldim
Ve son merhabâmı söyledim…
Merhabâ Toprak Ana
Ben geldim…
Ben geldim ve bitti…
