Yalan!
Bu özgürlük yalan!
Bir büyük hapishânedeyim
Duvarları sensizlik olan
Nereye koşsam mâvi bir yalnızlık
Firâr tünellerim ışıksız, karanlık
Kaç gecenin gardiyanlığına teslim?
Kaç kapı kilitli üstüme, kaç parmaklık?
Müebbetindeyim işte ey sevgili!
Âşkın avlusunda hasretten çürüyen benim
Bu duyduğum kuşların sesi değil
Dudakların arasında can çekişen gençliğim
Umudun voltalar kalbimin ayakyolunu
Tespih gibi boncuk boncuk azalan benim
Görüş günlerinde boştur masalar
Ziyâretçim vuslatındır ölümüne beklediğim
Hüküm gibi giymişim üstüme
Yafta gibi asmışım göğsüme
Bâzen özler darağaçlarını bu ömür
Ağır gelir bu cezâ gönlüme
Aslında ellerim hür, gözlerim ufukta
Ama yalan işte, bu özgürlük dediğim…
