Bir yaz meltemine karıştı gitti
Avuçlar dolusu begonvil kokusu
“Ne oldu?” diye sormak nâfile
Bu, cevâbı olmayan bir meczûb sorusu
Onca gülüşmeler, onca sevişmeler
Göz göre göre yitip gitti karanlıkta
Gün dönümünü az geçe buruştular
Bütün pembe yapraklar dallarında
Evet, hissettiğin bu uğursuzluk doğrudur
Simsiyâh bir pus tüm kalpleri doldurur
Ilık sonbahar esintileri anlatır bize gerçeği
Artık dik yakalı yalnızlıkları çıkarmanın vaktidir
