Ey gönül!
Bu vakitsiz bahar dalları
Hangi kışın artıklarıdır?
Bilmez misin, bu dalları vuran
Köşelere sinmiş boranlardır
Eskittin lime lime bir koca ömrü
Doymadın sevdâya, doymadın hâlâ
Anıyorsun durmadan o maî fecri
Yüzümü dönmüşken bir hüzünlü guruba
Yorul be artık, yorul bu koşudan!
Öğren, hayat başlamaz en baştan
Bitmeyen gençlik, kırılmayan kanat
Vermedi kimseye yüce Yaradan
