Döndü Japon gülü, döndü…
Gözlerinde kara kırgınlıkla
Bir gün daha böyle döndü
Saçak ettiğin sessizliğini
Siper ettiğin gülümseyişini
Dünya bilemeden
Bir gün daha döndü
Olup olacak tüm sivriliğin
Parmak uçlarında hapisti
Senindir bunca iyiliğin
Dünya çoktan ölmüştü
Ah Japon gülü! Ah!
Gökkuşağında olmayan kavis
Dudakların boyunca uzanır
Buğuya bahşedilmemiş his
Kavruk teninde sırlanır
Sen siyahsın, sen alsın
Sen çoğundan insansın
Bilmesin dünya, boş ver!
O, öldüğüne yansın
Döndür Japon gülü, döndür…
Kalbinde ıtırlı aydınlıkla
Günleri düne döndür…
