Şimdi gideceğim…
Sanki hiç yaşamamışsın gibi
Seni görmeyeceğim
Yok bir daha gözlerin
Yok bir daha ellerin
Yok bir daha kokun
Yok bir daha tenin
Olmadın sen, doğmadın
Hayatımda olmayandın
Koca bir karanlık kalacak geriye
Bir dipsiz yalnızlık
Ne dokunacak kimse sen gibi
Ne âşık gibi bakacak…
Günbegün büyüyecek bu özlem
Ağlamak da medet olmayacak
Hayat gösterecek başka yüzlerini
Kalbim âmâ gibi bakmayacak
Olmayacak,
Yerin dolmayacak…
Bin türlü yalan,
Bin türlü dolan
Tenim aldanmayacak
Şimdi gideceğim…
Sanki hiç sevişmemişiz gibi
Seni terk edeceğim
Geriye kalacak
Odalar dolusu nefesimiz
Kenetlenmiş ellerimiz
Darmadağın üstümüz
Deliler gibi durmadan
Gülümseyen yüzümüz
Gittiğimiz yollar,
Yürüdüğümüz sokaklar,
Oturduğumuz banklar,
Öpüştüğümüz kuytular,
Yıllar,
Yıllar,
Yıllar…
Bir ameliyat bu,
Çelik bir neşter hayatımıza değen…
“Ayrılık” basit kalıyor anlatmaya
Bu bir kopuştur ölüme benzeyen
Ama gideceğim…
Sanki hiç olmamışsın gibi
Seni öldüreceğim
Ve ben de öleceğim…
