“Ol!” deyince oluyordu ya hani
Olamadık hiçbirimiz mutlu
Olamadık hiçbirimiz kutlu
Ola ola olduk birer fânî
Yaratıldı ya hani
Her şeyin bir içi, bir de dışı
Yaratıldı ya hepimizin bir kalbi, bir de başı
Ne hikmetse yakan bir şey vardı
Hepimizin içini dışını
Ama var olamadı
Söndürecek bir şey bu yangını
Sonunu yazdığın tiyatroyu
Seyreylemek kolaydır
Bir günlüğüne kendine kul ol
Ondan sonra ölü bedenimi kaldır
Feryâdı sen yarattın, figânı sen
Beni sen yarattın, bendegânı sen
Ben ne desem bir hükmü olur mu?
Ben bir kurbanım, berrânı sen
Herkese bir melek verilmişti ya hani
Duâsını dinler, gönlünü okşar
Meleği bilmem ama
Her kulun içinde bir yarası var
Derman desen masal, Cennet desen Kâf
Bunca yalana edilecek duâ anca sinkâf
