Yakınmaktır mahâretinBir taşı tuğla ettiğin yokŞikâyetlerindir servetinDünyada senden dertlisi yok! Hayat bencil, âşk acımasızSöyle, sen…

Adımlarımdan daha uzun değil bu yollarSen ufuklara karıştığına bakmaGönüllü nöbetçileri kavaklarVe çarpık, garip köy evleriHatırlattıkça…

Ey gönül!Bu vakitsiz bahar dallarıHangi kışın artıklarıdır?Bilmez misin, bu dalları vuranKöşelere sinmiş boranlardır Eskittin lime…

Kaçıncı sigarayla eridi bu hasret?Bilmiyorum…Gözlerimden bir umut bile ışımıyorEllerim çoktan teslimBileklerimdeki bu kelepçeNe kadar eski,…

Bırak yapsın, bırak…Ürkmeye gerek yokKorku zavallı işi… Soğuk ellerine sal kendiniKapat gözlerini usulcaDüşünmediğin gibi geldiğiniDüşünme…

Sen ki,Gönül mâbedimin unutulmuş tanrısıSen ki,Bitmez hayâllerimin flû sanrısıSen ki,Somaki sarayların incili sultânıSen ki,Ömrümün Hazret-i…

Olur dostum, olur…Öyle zaman da olur… Öyle zaman olur ki,Bir kadeh meyHerkesten çok dost olur…Bilirsin…

Çıplaksın…Üşüyorsun rüzgârından ayrılığınÇıplaksın…Utanıyorsun bakışından ayrılığınAyaklarında ateşEllerinde buzYanıyorsun kaçışındanDonuyorsun sarışındanAyrılığın…Bende ise ağır bir duyguBir his, güvensizlik…Belki…

Bu delilik hâlleriBu histeri krizleriNereye kadar?Sesini duyarım diyeRadyo cızırtılarına teslimYüzünü görmek içinEkranlara sığındımNereye kadar?Son kez…