Duvar, duvar, duvar
Ufka kadar hep duvar
Velev ki,
Ufkun kendisi duvar
İnsan sormak için çıldırır
Bu duvarların ardında ne var?
Nedir bu griliğin sırrı?
Bu pusta
Hangi melânetler saklı?
Âşk desen
Renksizliğe teslim
Ayrılık,
Sâhilsiz
Tanıdık tüm sevgiler
Üç-beş parkta esir
Bozkırın ortasında
Boşluğa savrulmuş bir küfür
Kocatepe’de sâhipsiz bir sepet
Bağırır her yağmurda yüzüne
“Ya teslim ol, ya terk et!”
Böyledir bu şehir
Baştan başa teslimiyettir
Her köşesi pranga
Her zerresi kasvettir
