Herkes bir ân gelir
Ve ölmeyi diler…
Meselâ sidik gibi bir yağmur yağarken…
Oysa herkes birkaç damlayı tuzaklamıştır
Ağzı gökyüzüne doğru kocaman açıkken
Bunu herkes yapmıştır çocukken…
Herkes bir ân gelir
Ve ölmeyi diler…
Meselâ saçmasapan bir duvarda yazıyken…
Oysa herkes birkaç çizik atmıştır
İçini bağıracak bir yer bulamazken
Bunu herkes yapmıştır âşıkken…
Herkes bir ân gelir
Ve ölmeyi diler…
Meselâ bilinmeyen basit bir kum tânesiyken…
Oysa herkes birkaç kaygısız adım atmıştır
Deniz ayakları altından binlercesini çalarken
Bunu herkes yapmıştır yalnızken…
Herkes bir ân gelir
Ve ölmeyi diler…
Ayıp değil, günah değil
Herkes bir ân gelir ve tanrısına küser
Karanlığa kurban verilir tüm ışıklar
Cennet’in lâmbaları bir rûhta söner
