Beklediğimiz zamanları
Sabırsızlık oltasıyla çekiyorduk
Ölümü de kancalamıştık oysa
Bilmiyorduk
Onca emek kifâyetsiz
Köhne kayıklarla aşılmaz bu deniz
Umut umut üstüne
Ve bu yığının altında kalan biziz
Kıyamıyorum bakmaya;
Yanaklarında koşan delilerin
Kapkara zift izleri
Nasıl çağlıyorlar gözlerinden
Gözlerin, tımarhâne dehlizleri
Bu dinginliğe uzattığım başım
Hasata duran bir başak
Bir tırpan gibi açılsın bacakların
Birer keskin orak adımların
Şimdi beni
Bir ifrit şefkâtiyle öldürürsün
Çıplak kalbinle basma üstüme
Rûhunu üşütürsün
