Ne güzeldi…
Şimdi dilimizden damağımıza
Ve sonra genzimize,
Ve sonra boğazımıza doğru
Yol alan
Bu mükemmel ve tek üretimlik
Şarabın tadı mayalandıkça
Daha da sarhoş edecek bizi…
Aslında
Doğmakla intihar etmeye başladık
Hepimiz aynı düşüşteyiz,
Teneşire çarpana dek
Belki de maktûlüz
Kâtillerimiz,
Bizi doğuranlar
Yani her ölüm şüpheli,
Her ölüm fâil-i meçhûl
Gel gelelim
Lâmbaları açınca,
Karanlığın gölgesi var
Yâni demem o ki,
Onun bile
Sığınacağı bir yer var
Işık koşsun dursun dört bir yanda
Işığın bir de sönmesi var
Karanlık sabır, karanlık cefâ
Son gelince bir tek o var
İşte bundandır ki,
Ne yaşandıysa kendime saklar giderim
Sırtıma basıp yükselen dünyayı değil
Göğsüme basıp yükselen serviyi özlerim
