Uzuyor gölgeler
Uzadıkça beni alıyor
Bu beklenen son
Ne kadar da çabuk geliyor…
Oysa böyle miydim ben?
İnsanların adımladığı sokaklar
Beni adamlayan analardı
Her bir köşesinde hükmettiğim
Pislik görünümlü krallıklardı
Küçük bir prenstim salınan
Rengârenk pantolonlar
Deri ceketler ve redingotlar
Küçük bir prenstim salınan
Her yanımda kadınlar
Her cebimde paralar
Büyüdüm!
Büyüdükçe yürüdüm…
Dağları aştım, duvarları deldim
Her adımda bu şehri aldım
Her delik ve her pencere
Her ev ve her dükkân
Her şey ve her insan
Benimdi…
Ve bu, bir gün elbet bitecekti…
Bu kılıç beni de kesecekti
Eski tüfeklerin yanına
Beni de gönderecekti
Tanrı’dan hep dilemişimdir
Sonum olacaksa olmasın
Bir yeni yetmenin elinden
Zâten sokaklarda kalmaz
Mirâs başkaca isimden
İşte oluyor…
Son sızılar bunlar
Biraz sonra hiç acımayacaklar
Size elvedâ demenin zamanıdır
Beni doğuran, beni öldüren sokaklar…
Yeni piçlerinizle mutlu olun
Onlara benden başka babalar bulun
Gördüğüm en berbat anne sizsiniz
O piçlerden yeni babalar devşirin
Hissediyorum, nefesim tükendi
Duâ etmek için çok mu geç?
Bunca günah işlendi
Yine de Tanrı affetmez mi hiç?
Yürüyorum turuncu bir şafağa
Ama biliyorum, bu bir yalan
Olsa olsa cehennemin ışığıdır
Işığıdır onca günahkârın yanan
Uzuyor gölgeler
Uzadıkça beni alıyor…
Bütün günahlarım
Sanırım beni bekliyor…
Ho…
Hooo..
Hoşbulduk…
