Ânsızın gidiverdi…
Onurlu ve sessiz
Işıksız, izsiz
Acımadan, hissiz
Gidiverdi…
Önce bulutları çağırdı
Sonra güneşleri batırdı
Ufukları kanattı usulca
Dağıttı aydınlığı bir bir
Haber saldı mehtâba
Kuş uçurdu fezâya
Ve gidiverdi…
Göremeden, göstermeden
Öyle bir hışımla
Öyle bir hızla
Öyle bir hırsla
Bir ânda, bir zamanda
Yitiverdi karanlıkta
Beklemeden, dinlemeden
“Elvedâ” bile demeden
Hiçbir şey vermeden
Çalarak ömrümden
Gidiverdi…
Bir el süremeden
Düş bile göremeden
Bile bile
Göre göre
Yıka yıka
Eze eze
Gidiverdi…
İstese de gelemez artık
Bu ise tek pişmanlık
Ölüden daha cansız
Taştan daha kansız
Gölgeden daha yalnız
Çok ama çok zamansız
Gidiverdi…
Bir umut, bir acı bırakıp
Yarını takvimden çağırıp
Deli deli döne döne
Târihin en dibine
Gidiverdi…
Dün gidiverdi…
“Dün” gidiverdi…
